هرگز فراموش نمی شوی

من کجا هستم؟ کجای تاریخ ایستاده ام؟ چه نگاهی به آینده دارم؟ انسان را چگونه می شناسم؟ به تاریخ چگونه می نگرم؟ از سرانجام بشر چه می دانم؟
این ها سؤال های من است، من باید با حقیقت بزرگی آشنا شوم. تاریخ، امتداد دو جریان تاریکی و روشنایی بوده است، من باید راه روشنایی را بیابم و از آن پیروی کنم، آینده بشر هم به روشنایی می رسد، این چیزی است که دعای «نُدبه» به من می آموزد.
دعای ندبه، سرگذشت انسان در گذر زمان را برای من روایت می کند، دعای ندبه، سوگ نامه ناسپاسی انسان در برابر بزرگ ترین نعمت خداست. خدا پیامبران و امامان را فرستاد تا انسان ها را به سوی رستگاری رهنمون شوند، امّا جاهلان چه ظلم ها بر آنان روا داشتند تا آنجا که مهدی(علیه السلام)که آخرین حجّت خدا بود از دیده ها پنهان شد.
اکنون من تاریخ را می نگرم و این دردنامه را می خوانم تا مبادا به غفلت گرفتار شوم و اسیر دنیا و جلوه های دل فریب آن شوم، دعای ندبه، یک درس نامه است:
درس نامه انتظار مهدی(علیه السلام).