قانون شاهنشاهی

حکیم ادریس بن حسام الدین بدلیسی (م: ۹۲۶ق) از معاریف منشیان و مورخان اواخر سده نهم و اوایل سده دهم هجری است. ابتدا وی از نویسندگان دربار سلطان یعقوب آق قویونلو بود و در استیلای اسماعیل صفوی بر آذربایجان از بیم جان به خاک عثمانی و دستگاه سلطان بایزید پناه برد و پس از او در دربار سلطان سلیم اول به حرمت و مکانت تمام روزگار گذراند.
از تألیفات متعدد و متنوعی که در علوم ادبی، تاریخ نگاری، کلام و حکمت و عرفان از وی به یاگار مانده است منزلت علمی و قدرت نویسندگی او بخوبی دانسته می شود. یکی از آثار او همین کتاب ناشناخته قانون شاهنشاهی است که خود آن را «دستورنامه شاهان» شمرده است.
این کتاب دارای یک مقدمه و چهار مقصد است. نثر مسجع و مزین و استوار مؤلف که با آیات قرآنی، احادیث نبوی و اشعار و امثال فارسی و عربی همراه است از نمونه های خوب آثار آن عهد به شمار می رود.