بوطیقای شعر حجم

... شعر حجم، شعر حرف های قشنگ نیست. شعر کمال است، در کمالش وحشی است و در کشف زیبایی خشونت می کند.
عتیقه نیست، ولی از بوی باستان بیدار می شود.
تغییر جا دادن واقعیت هم نیست. در زندگی روز و در زبان کوچه توقف نمی کند، شاعر حجم گرا همیشه بر سر آن است که واقعیتی خلق کند ناب تر و شدیدتر از واقعیت روزانه و معمول:
ما تصویری از اشیا نمی دهیم، منظری از علت غایی آن ها می سازیم. و عواملی را که بدین گونه وام می گیریم، در جایی دوردست با فاصله ای از واقعیت می نشانیم.
کار شعر، گفتن نیست. خلق یک قطعه است، یعنی شعر باید خودش موضوع خودش باشد.
فصاحت و جست وجوهای زبانی رؤیای ما نیست؛ ولی جادوی عجیب واژه ها را در کارمان فراموش نمی کنیم...