مثنوی شیرین و فرهاد

سلیمی، مثنوی شیرین و فرهاد را بر وزن خسرو و شیرین نظامی در سال ۸۸۰ هجری به نظم کشیده است.
از ویژگی های بارز این منظومه، زبان ساده و بی پیرایه، نداشتن تعقیدات لفظی و معنوی و ترکیبات پیچیده و مصنوع و کاربرد پاره ای واژگان محلی و بومی بوده، همچنین جلوه هایی از زندگی مردم سواحل و جزایر خلیج فارس را نمایانده است.
از دیگر سروده های اوست: منبع الاطوار که به تقلید از مخزن الاسرار نظامی سروده ولی متأسفانه امروز نسخه ای از آن در دست نیست.