سخنی از سیمرغ

شالوده ی کتابِ "سخنی از سیمرغ (گفتگو با دکتر میر جلال الدین کزازی پیرامون شاهنامه فردوسی)" بر گفتگویی پژوهشی - انتقادی با دکتر میرجلال الدین کزّازی قرار داده شده است. پرداختن به شاهنامه با چنین شالوده ای در شکل یک کتاب تازگی دارد.

در دنیای این روزهای ما، هر ملتی برای آنکه بتواند در کوران کشاکش های پرتنش و دگرگونی های پرشتابی که برای پیش رفتن از یکدیگر میان ملت ها وجود دارد، خود را نگه دارد بایسته است که بداند چه راهی را پیش بگیرد. این بنیادی ترین و نهایی ترین چیزی است که باید در پرتو آگاهی بداند. اما دانستگی هیچگاه به خودی خود در ذهن مردم پدید نمی آید؛ ملت ها برای رسیدن به این آگاهی کلیدی که «چه باید بکنند» نیاز به چند پیش نیاز اساسی دارند.

نخست آنکه باید بدانند، که هستند، که بوده اند، چگونه و از کجا بدین جا رسیده اند. دیگر آنکه بدانند اکنون در چه محیط و چه شرایطی زیست می کنند و برای آنکه به اهداف خود، یعنی استقلال ملی، آزادی، پیشرفت و باز نماندن از ملت های دیگر برسند، باید چه منش و کنشی پیش رو بگیرند.

دانستن اینکه که بوده ایم، چگونه و از کجا بدین جا رسیده ایم و که هستیم، ارتباط مستقیم با فرهنگ و تاریخ هر ملت دارد. فرهنگ، از یک منظر، برآمد شیوه های گوناگون زیست است. برای ما فرهنگ، برآمد شیوه های زندگانی قوم های ایرانی است یا دقیق تر بگویم، یعنی شیوه ی ویژه ای از بودن، دیدن و در کل، شکلِ متشخصی از حضور در زندگی و طبیعت، که روی هم مفهوم ایرانی بودن را تعریف می کند.