چهل داستان و چهل حدیث از امام حسین (علیه السلام)

هنگامی که حسین (علیه السلام) تولّد یافت، رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود: ای عمّه! نوزادم را نزد من بیاور، که خداوند او را نظیف و تمیز گردانیده است.

هنگامی که نوزاد را خدمت پیامبر خدا آوردم، حضرت او را تحویل گرفت; و زبان خود را در دهان نوزاد قرار داد و نوزاد آن را همچون شیر و عسل می مکید و میل می نمود; و سپس حضرت رسول در گوش راست نوزادش اذان; و در گوش چپش اقامه گفت.

پس از آن، جبرئیل (علیه السلام) نازل شد و اظهار داشت:ای محمّد! خداوند متعال تو را سلام می رساند و می فرماید: نام این نوزاد را «حسین»، همچون «شُبیر» فرزند هارون قرار ده.

و روز هفتم ولادت، حضرت رسول (صلی الله علیه وآله وسلم) برای نوزاد دو گوسفند عقیقه و قربانی نمود، همچنین موهای سر نوزاد را تراشید و هم وزن آن به فقراء، نقره صدقه داد و فرمود: در همین روز هفتم سنّت ختنه را جاری کنید.

امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمود: زمانی که حضرت ابا عبداللّه الحسین سلام اللّه علیه تولّد یافت، خداوند به خازن دوزخ خطاب نمود: به احترام نوزاد محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم) آتش را بر أهلش خاموش گردان; و همچنین به مَلَک مسئول بهشت وحی فرستاد: به جهت نوزاد محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم)بهشت را مزیّن گردان; و نیز حورالعین را دستور بده تا خود را بیارایند و زینت بخشند.