زندگی یک رؤیاست

امیر: حقیقت همه ی این چیزاییه که می بینی، همین سگ دونی که تو همه ی وجودش، تو سقفش، موریانه هاش دارن بهمون می خندن، لای دیواراش که تک تک آجراش دارن بهمون دهن کجی می کنن ... چرا ما نباید مثل بقیه باشیم؟ چرا نباید از میراثمون استفاده کنیم؟

رامین: میراثمون؟ کدوم میراث؟ اسلحه ی بابا؟ ایناهاش، تو گنجه س، لای پیراهن خونیش، ورش دار و یه گوله تو مخت خالی کن تا خلاص شی ...