اشاعه مالکیت فکری

یکی از موهبت های الهی که در وجود انسان به ودیعه گذاشته شده است، احساس مسئولیت نسبت به داشته های خود و اعتقاد به ضرورت حفظ و صیانت از آن هاست؛ احساسی که در جوامع انسانی از آن به عنوان نهاد حقوقی «مالکیت» یاد می شود.

ابناء بشر تمایلی قوی به حفظ یافته های مادی و معنوی و گسترش و افتخار به آن ها را در خود دارد. این احساس در انسان ابتدا نسبت به اموال مادی به وجود آمد. و تا قرون گذشته تلاش های فکری بشری اگرچه مورد احترام و اکرام بود اما نیازهای مادی وی اساساً با کار و تلاش فیزیکی و تبادل اموال عینی یا پرداخت پول و ما به ازاء برطرف می گردید.

اما از زمانی که جوامع مدرن به مفهوم امروزین آن شکل گرفت و شهرنشینی به سبک جدید رواج پیدا کرد، دانش و فن به عنوان انگیزه ای برای رشد جوامع مطرح گردید و رونق پیدا کرد؛ به ویژه از قرن پانزدهم به بعد اندیشه ورزی و تراوش های فکری به مبنایی برای کسب ثروت تبدیل شد و صبغه اقتصادی به خود گرفت و امروز از آن به عنوان عاملی مهم برای رشد اقتصادی و توسعه جوامع یاد می شود.