رتوریک

رتوریک (rhetoric) اصطلاحی است که در طول تاریخ بر معانی مختلفی دلالت داشته است.

نخستین بار افلاطون در رسالۀ گورگیاس (Gorgias) اصطلاح رتوریک را به کار برده است و از آن پس این واژه در معنای خطابه مورد استعمال بوده است.

اعم اغلب مؤلفان درس نامه های خطابه در غرب باستان نیز از رتوریک، خطابه را اراده کرده اند و عنوان کتاب هایشان را عموماً رتوریک گذاشته اند (Ars Rhetorica, Rhetorica ad Herennium, Rhetorica ad Alexandrum).

از آنجا که نظریه پردازان و معلمان خطابه به تدریج در کتاب هایشان به مباحث زیبایی شناسی (مباحث رکن سبک) بیشتر توجه نشان دادند و به بررسی و طبقه بندی مجازها و صنایع بدیعی پرداختند، درس نامه های خطابه در غرب باستان رفته رفته به درس نامه های بلاغت تغییر کرد و به تدریج با انتشارِ نظریه ها و تعلیماتِ خطیبان یونان و روم، مباحث رتوریک تا اواخر قرن نوزدهم به یکی سرفصل های آموزشی در مدارس و دانشگاه ها تبدیل شد و در طولِ زمان رشد و تکامل پیدا کرد.