نقش تلویزیون بر رفتار کودکان

معرفی کتاب نقش تلویزیون بر رفتار کودکان

کتاب نقش تلویزیون بر رفتار کودکان نوشته سعید خوش کناری، به بررسی آثار مخرب تلویزیون و برنامه های ماهواره ای، به عنوان عمومی ترین و پرمخاطب ترین رسانه جمعی بر رفتار کودکان می پردازد.

امروزه تلویزیون سهم عمده ای در آموزش و تأثیرگذاری مستقیم و غیر مستقیم بر فرهنگ و روح و روان جمعی دارد و کودکان ما امروزه در خانه ای پا به دنیا می گذارند که تلویزیون در آن به طور میانگین هفت تا هشت ساعت در روز روشن است.

این جعبه جادویی هر روز بر ما تسلط بیشتری می یابد و ما بایستی نگران آثار مخرب برنامه های تلویزیونی برای کودکان و خانواده های خود باشیم. در بخشی از کتاب نقش تلویزیون بر رفتار کودکان می خوانیم: یک الگوی بسیار جالب توجه دیگر، اوج استفاده از رسانه ها در حدود کلاس ششم است. در این دوره اوج استفاده از تلویزیون است. میزان رفتن به سینما بالاست و مطالعه کتاب نزدیک به حداکثر آن است. در این دوره مطالعه روزنامه نیز افزایش زیادی می یابد.

بسته به افراد مختلف، در مقطع زمانی بین کلاس پنج و شش، مدت استفاده از رسانه های جمعی از متوسط کمتر از 30 ساعت در هفته به 35 تا 40 ساعت افزایش می یابد و از آن به بعد تغییرات مهمی به وجود می آید. مدت دیدن تلویزیون کاهش می یابد و به نحوی که بعدا خواهیم دید اهمیت تلویزیون در نظر کودکان کمتر می شود. مدت گوش کردن رادیو افزایش می یابد و رادیو اهمیت بیشتری پیدا می کند. از زمانی که رفتار بزرگسالانه شروع به شکل گیری می کند، مطالعه کتب داستانی مصور به نزدیک صفر تنزل پیدا می کند. به ویژه در میان کودکان باهوش تر یک افزایش کلی در مورد وقت اختصاص داده شده به مطالعات جدی، ایجاد می شود و دیدن برنامه های تلویزیونی جنبه گزینشی بیشتری پیدا می کند.

گزیده کتاب نقش تلویزیون بر رفتار کودکان

وظیفه رسانه چیست؟
آیا رسانه باید خود را با سطح سلیقه هنری توده مردم انطباق دهد و یا مطالبی بالاتر از سلیقه و درک آنان ارائه دهد و در واقع، سعی در بالا بردن سطح عمومی فرهنگ جامعه داشته باشد؟ برخی از آزمایش ها، ناتوانی های رسانه را در ارتقای سطح فرهنگی نشان می‌دهد. به عنوان مثال می‌توان از بعضی فرستنده‌های رادیویی نام برد که به منظور بالا بردن سطح هنر برای افراد طبقه پایین، به پخش موسیقی کلاسیک اقدام کردند.

بررسی های بعدی نشان داد که افرادی که هدف رسانه بودند، از شنیدن این برنامه‌ها خودداری کرده‌اند و فقط کسانی که از قبل به این نوع موسیقی علاقه‌مند بودند، به صورت شنوندگان برنامه باقی ماندند. با وجود این، برخی افراد بدون آشنایی قبلی با موسیقی کلاسیک جذب ملودی های پر جنب و جوش برخی از قطعات شدند و از آن لذت بردند.