کاش کسی جایی منتظرم باشد

عشق همان‌قدر که می‌تواند خوشبختی آفرین باشد می‌تواند در عین حال باعث آزار و رنج باشد. ای بسا آدم‌هایی که در زندگی خود عشقی ندارند احساس خوشبختی نکنند اما احساس راحتی داشته باشند. آنا گاوالدا نویسنده‌ی فرانسوی جزو نویسندگانی است که داستان‌هایی با درون‌مایه‌هایی از عشق و احساسات آدمی می‌نویسد. او می‌گوید: «به آدم‌هایی که زندگی احساسی برایشان در درجه دوم اهمیت قرار دارد، به‌گونه‌ای رشک می‌برم، آنان شاهان دنیایند، شاهانی رویین تن»؛ اما واقعیت زندگی همین عشق است و عشق جز رنج چیز دیگری نیست. آنا گاوالدا در کتاب کاش کسی جایی منتظرم باشد از قصه آدم‌های عاشقی می‌گوید. از رنج و شادی حاصل از عشق که گاهی خود ماییم و گاه آدم‌های اطراف ما.