شیخ علی صفایی حائری، معروف به عین صاد (۱۳۳۰-۱۳۷۸ش)، از روحانیون و نویسندگان شیعه در سده چهاردهم هجری شمسی بود.

وی علوم دینی را نزد مرتضی بنی فضل، محمد فاضل لنکرانی، مصطفی اعتمادی‌، فاضل هرندی، ابوالفضل موسوی تبریزی، سید اسدالله مدنی، سید مهدی روحانی، نصرت‌اللّه بناروانی، فاضل قفقازی، حسین نوری همدانی، مرتضی حائری یزدی، جعفر سبحانی، محقق داماد و دیگران سپری کرد و همزمان با علوم حوزوی به مطالعه‌ سریع و دقیق و وسیع ادبیات معاصر و داستان‌نویسان ایرانی روی آورد. او نویسنده‌ای بود که تالیفات زیادی نگاشته است وی بر نگرش نظام‌مند به آموزه‌های دینی تأکید داشت؛ یعنی بر این باور بود که دین تنها شامل احکام اقتصادی، سیاسی، تربیتی و... نیست؛ بلکه نظام‌های اقتصادی و تربیتی و سیاسی و… هم ارائه می‌کند.
صفایی نظام تربیتی را بر دیگر نظام‌های دینی مقدم می‌دانست و معتقد بود پیامبر با اِعمال روش تربیت اسلامی، فلسفه، عرفان، اخلاق و فقه اسلامی را در فکر و احساس و رفتار مؤمنان پرورش داده است.

کتابخوان و فروشگاه کتاب

در جست و جوی ثریا