در خود ماندگی و مشکلات ارتباطی

برقراری ارتباط و ایجاد تعامل اهمیت عمد‏ه‏ای‏ دارد، این اهمیت نه تنها در آموزش بلکه در زندگی روزمره نیز قابل توجه است.

این امر نشان‎دهندۀ این است که یک کودک و یا نوجوان در چه شرایطی مشکلات چشمگیری را تجربه می‎کند. بنابراین باید خدمات آموزشی مناسبی فراهم شود تا کودکان و نوجوانان با اطمینان و به بهترین نحو ممکن به سمت پیشرفت سوق یابند.

در آموزش و پرورش ویژه، اختلال اتیسم یا در خودماندگی یکی از موضوع های بسیار چالش برانگیز است و کودکان اتیستیک یا در خودمانده فرایند رشد پیچیده ای را طی می کنند و با مجموعه ای از انواع نارسایی ها و ناتوانی ها رو به رو هستند. از این رو، در این حوزه، اختلال های متعددی وجود دارد که در مجموع به آن ها اختلال های نافذ رشد و یا اختلال های طیف در خودماندگی گفته می شود، مانند نشانگان آسپرگر و نشانگان رت (کانروی و همکاران، 2011).

اصطلاح اتیسم به معنای درخودماندن، در خود فرو رفتن، مجذوب درون خود شدن، عدم توجه به جهان بیرون و محیط اطراف (کودک درخودمانده با دنیای اطراف خود بیگانه است) و عدم برقراری رابطه و تعامل با دیگران است.