پاسخ های کوتاه و تفصیلی به یکصدو چهارده سؤال قرآنی (جلد بیست و پنجم)

این سخن نورانی از رسول خدا (ص) است که فرمود: آن گاه که آشوب و فتنه ها، چونان قطعه های شبِ تاریک و ظلمانی به شما روی آوردند؛ قرآن را جان پناهِ خود قرار دهید که قرآن در پیشگاهِ حق وساطتش، پذیرفته و چاره سازی آن، تأیید شده است. هر کس قرآن را، راهنمای خود گیرد، به مقصد مطلوب که همانا بهشت جاوید است درآید و هر که رهنمودهای قرآن را در بلاهای سختِ روزگار، ناشنیده گیرد و بدانها پشت نماید، او را به جایگاه بدکاران که همان دوزخ است با خواری دراندازد.
افسوس که امّت اسلام این کلام نورانیِ پیامبر خدا را - که درود حق به روان پاک انور و آل اطهرش باد - ناشنیده گرفت!! و کیمیای سعادتِ خود را، در پیروی از دشمنان ضدّ اسلام، جستجو کرد!! و آنچه خود داشت از یاد برد! عزّت و کرامت و سربلندی خویش را از بیگانگان تمنّی نمود و در وانفسای تشنگیِ مُشکلات، سَراب خصم عنود را آب انگاشت! و نقدِ موجود خود را که از مصدر وَحْی نزول یافته بود، رها ساخت و با دشمنان دیرین دین و آیین، طرح دوستی و رفاقت درانداخت! و آنچه داشت در میدان مسابقه ی رقابت مادّی و سیاست یکسر و تمامآ باخت! و لاجرم به دریوزگی و بدبختی گرفتار آمد.