دیوان منجیک ترمذی

دیوان منجیک ترمذی

ابوالحسن علی بن محمد منجیک ترمذی از شعرای سدة چهارم هجری است. وی از دوران جوانی در دربار شاهان چغانی به مدح سرایی مشغول بوده و ابوالمظفر احمد چغانی و طاهر بن فضل چغانی از جمله ممدوحین او بوده اند. منجیک در قصیده سرایی، شاعری چیره دست بوده و محتوای غالب اشعار او مدح و هجو است. در حال حاضر نسخه ای از دیوان او باقی نمانده و تنها ابیات مختصری از وی در برخی منابع پراکنده است. این منابع را می توان در چهار دسته، شامل تذکره ها، لغت نامه ها، جنگ ها و کتب بلاغی قرار داد. در کتاب دیوان منجیک ترمذی، ابیات منجیک از این منابع گردآوری شده و مورد تصحیح و مقابله قرار گرفته است. تعداد ابیات گردآوری شده، مجموعاً بیش از ۴۰۰ بیت است که در سه بخش شامل ابیات پیوسته، ابیات پراکندة مرتبط و ابیات پراکنده تفکیک شده اند. شایستۀ تقدیر در بیست و دومین دورۀ کتاب فصل جمهوری اسلامی ایران (۱۳۹۱) برگزیدۀ هفتمین جشنوارۀ بین المللی شعر فجر (۱۳۹۱)