زن در جامعه پسا انقلابی

معرفی کتاب زن در جامعه پساانقلابی 

کتاب زن در جامعه پساانقلابی نوشته بنت‌الهدی تاجیک می‌باشد و انتشارات نظری آن را به چاپ رسانده است. کتاب زن در جامعه پساانقلابی به آسیب‌شناسی مشارکت اجتماعی زنان در برنامه‌های توسعه جمهوری اسلامی ایران و تجانس آن با آموزه‌های دینی می‌پردازد.

با توجه به محوریت نقش زن در خانواده، نحوه حضور اجتماعی او همواره محل نزاع بوده است. تحقق انقلاب اسلامی و تشکیل حکومت مبتنی بر آموزه‌های اسلامی منجر به تحول در تمامی ابعاد زندگی زن به‌ویژه بعد اجتماعی زندگی او شده است.

گفتمان انقلاب اسلامی در تعارض با گفتمان سنتی و گفتمان مدرن همواره به حضور اجتماعی، در الگویی ویژه، تأکید کرده است، اما تاکنون شاهد تحقق این الگو در مقام عمل و فراهم آمدن زیرساخت‌های لازم برای تحقق آن نبوده‌ایم. یکی از روش‌های علت‌یابی این موضوع، بررسی برنامه‌های توسعه تدوین‌شده پس از انقلاب اسلامی و بررسی میزان نسبت آن با مبانی گفتمان انقلاب اسلامی است در این پژوهش از مبانی متفکران اندیشه دینی و نیز شاخص‌های استخراج‌شده از رویکردهای متفاوت غرب به مسئله زن و توسعه، برنامه‌های توسعه بررسی‌شده و میزان انطباق و افتراق برنامه‌ها را با هر یک از مبانی مذکور در حوزه جایگاه اجتماعی زنان ارزیابی گردید و این نتیجه حاصل شد که جایگاه مشارکت اجتماعی زن در برنامه‌های شش‌گانه توسعه فاصله زیادی با الگوی مطلوب در نگاه دینی و آموزه‌های فقهی دارد.

گزیده کتاب زن در جامعه پساانقلابی 

یکی از تحولات مهم در طول سال‌های منتهی به انقلاب و پسازآن در دوران دفاع مقدس حضور پررنگ زنان درصحنۀ سیاسی و اجتماعی بود. این رخداد هم برخلاف تصور افکار عمومی جهان دربارۀ وضع زنان در ایران و هم در تناقض با نظر شایع فقهای شیعه در باب امکان یا نحوۀ حضور زنان در اجتماع بود. در حقیقت تا پیشازاین، تأثیر زنان در تحولات فرهنگی و اجتماعی از دو طریق محقق می‌شد؛ توانمندی‌های آنان در محیط خانواده و اثرگذاری در مجامع خاص زنانه. با وقوع انقلاب اسلامی این مناسبات دستخوش تغییر شد و به یکباره شاهد زنان در راهپیمایی‌ها علیه حکومت پهلوی بودیم .

شاید این موضوع را باید حاصل نگرش امام خمینی(ره) به شرایط امکانی حیات اسلام دانست که با منتهی شدن به انقلاب و سپس تأسیس جمهوری اسلامی زمینه ای را مهیا کرد تا فقه به‌مثابۀ اصلیترین منظومۀ فکری برای اداره و طراحی الگوی حکمرانی از منظر اسلام نیازمند تجدیدنظرهایی در چارچوب‌ها، روش‌ها و قواعد خود برای رسیدن به احکام متناسب با این شرایط تازه، یعنی وضعیت ادارۀ یک دولت ملی باشد.