احیاگری و مردم سالاری

به نظر می رسد بخشی از مشکات ما ناشی از بی توجهی به ناسازگاری مظروف انقلاب اسلامی و ظرف مدنی، تاریخی و اجتماعی ایران و غفلت از بسط و توسعه این ظرف و آثار آن روی نقادی، نظارت و نظریه پردازی باشد.ذبح آزادی پیش پای عدالت، یا تأکید بر آزادی و عدالت به بهای نادیده انگاشتن اخلاق و معنویت و یا ارائه تفسیری اخباری و جمودگرایانه از اسلام و متناسب با ظرف تاریخی به جای مانده از گذشته و بازتاب آن روی تفسیری خاص از ولایت فقیه، جملگی ترجمانی از بی توجهی به جامعیت و جوهره انقلاب جهانی اسلامی است.