طاووس بهشتیان

« امامت » در لغت به معنای « پیشوایی » ، و در اصطلاح دین ریاستی است عمومی بر جمیع افراد امّت ، در تمام امور دین و دنیا ، به حساب نیابت و خلافت از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم .
قهراً پس از آنکه شخص امام معیّن شد ، اطاعتش در همه چیز بر همه کس واجب و لازم است مانند وجوب و لزوم اطاعت از رسول .
شیعه و اهل سنّت هر دو ، امامت را به همینگونه تعریف کرده اند .
نتیجه این تعریف این است که : « امام » انسانی است که جانشین رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم بوده و از او نیابت می کند ، و در ریز و درشت امور دین و دنیا ، جمیع افراد امّت بدون چون و چرا باید از او اطاعت نمایند ...