از منظر درام نویسان

اتفاق افتاده است که پس از دیدن اجرایی، منتقدان در مطبوعات می نویسند که این اجرا منطبق بر دیدگاه های نمایشنامه نویس نبوده و کارگردان تفسیر نادرستی از نمایشنامه داشته است، اما هنگامی که منتقدان خود می کوشند در مقالات شان تفسیری درست را برای نمایاندن حقیقتِ متن به کار گیرند، کم تر مشاهده شده که توانسته باشند اثبات کنند دیدگاه های مولف دقیقا چه بوده است، حتی گاهی به نظر می رسد منتقدان دیدگاه ها و تفسیر های دلخواه خویش را به جای نظریات مولف جا می زنند. در مقابل کارگردانان نیز دو گونه عکس العمل نشان می دهند: یا به استنادِ دیالوگ ها و کنش هایی از متن سعی در ابطال تفسیر منتقدان دارند و یا این که اساسا منکر اهمیت دیدگاه های مولف اند و معتقدند آرای مولف حرف آخر را در تآتر نمی زند بلکه آن ها تاویل خود از متن را ملاک قرار داده و سهم خود را به اجرای نمایشنامه افزوده اند.