شرح تحقیقی دیوان خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی(جلد دوم)

از غزل های عاشقانه و غنایی زمینی و حسّی حافظ است که یاد یار، همه ی محورهای عمودی و افقی شعر را به هم پیوند می دهد و وحدتی خاص ایجاد می کند که در اغلب غزل های خواجه چنین جلوه نمی کند و باید از اشعار دوره ی میانی شاعری حافظ باشد؛ زیرا حافظ، با توجه به اشارات شعر، از دوران جوانی بربادرفته ی خود و عشق بزرگی که در آن روزگار داشت، یاد می کند و سوگوارِ آن است.